កាកសំណល់ ពីយានអវកាសរុករក របស់រុស្ស៊ី នៅភពព្រះអង្គារ នឹងធ្លាក់មកភពផែនដី នៅថ្ងៃទី១៥ ខែនេះ
ម៉ូស្គូៈ យោងតាមទីភ្នាក់ងារ ព័ត៌មានចិន “ស៊ិនហួ” ចុះផ្សាយកាលពីពេលថ្មីៗនេះថា កាកសំណល់ យាន អវកាសរុករករបស់រុស្ស៊ី នៅភពព្រះអង្គារ នឹងធ្លាក់មកភពផែនដីវិញ នៅថ្ងៃទី១៥ ខែមករា ឆ្នាំ២០១២ តែ មិនមានបញ្ហាអ្វី កើតឡើងឡើយ ។
ទីភ្នាក់ងារសហព័ន្ធអវកាសរុស្ស៊ី “ Roscosmos ” បានឱ្យដឹងថា កាកសំណល់នោះមានទម្ងន់ ប្រមាណ ២០០គីឡូក្រាម ប៉ុណ្ណោះដែលផ្ដាច់ចេញពីយានអវកាស “ Phobos-Grunt ” រុករកនៅភពព្រះអង្គារ នោះ នឹងធ្លាក់មកភពផែនដី នៅអំឡុងថ្ងៃទី១០-១៥ ខែមករា ឆ្នាំ២០១២ ។
ទីភ្នាក់ងារ“{ Roscosmos ” បានឱ្យដឹងនៅក្នុងសេចក្ដីប្រកាសព័ត៌មានមួយថា “ភពផែនដី អាចមានកំទេចកំទី កាកសំណល់ប្រមាណ២០-៣០ បំណែក ដែលផ្ដាច់ចេញពីយានអវកាសខាងលើនោះ ហើយទម្ងន់របស់វាមិនលើសពី២០០គីឡូក្រាម នោះឡើយ” ។
ទីភ្នាក់ងារខាងលើបានបញ្ជាក់ថា ផ្អែកតាមព័ត៌មានផ្សព្វផ្សាយជាលើកដំបូងនោះ កាកសំណល់នោះជាផ្នែកមួយ ផ្ដាច់ចេញពីបំណែកយានអវកាស ដែលនឹងត្រូវដុតចោលធ្លាក់ចុះមកក្រោម ទម្ងន់អាចប្រមាណ១០០គីឡូ ក្រាម។
ទីភ្នាក់ងារមួយនេះបានបញ្ជាក់បន្ថែមថា “បើទោះបីជាធ្លាក់កំទេចកំទីទាំងនេះមកភពផែនដីក៏ពិតមែន តែមិនបាន បង្កគ្រោះថ្នាក់ដែលផ្ទុកដោយសារធាតុវិទ្យុសកម្មអ្វីនោះដែរ” ៕



លីនុច
នៅពេលបច្ចុប្បន្ននេះនៅលើពិភពលោក មានប្រព័ន្ធប្រតិបត្តិការដូចជា៖ លីនុច, Windows, Mac OS X ជាដើម។ តែក្នុងនេះ លីនុច បានក្លាយជាប្រព័ន្ធមួយដែលមានប្រជាប្រិយភាពយ៉ាងខ្លាំង ព្រោះតែប្រព័ន្ធនេះមានលក្ខណៈពិសេសៗជាច្រើន ហើយអាចទាញយកទៅប្រើដោយឥតគិតថ្លៃថែមទៀតផង។ ប្រព័ន្ធនេះត្រូវបានបង្កើតឡើងដោយលោក លីនុស ទ័រវ៉ាល់ (Linus Torvalds) ដែលជាអ្នកសរសេរកម្មវិធីកុំព្យូទ័រល្បីល្បាញម្នាក់។
កំណើតរបស់លីនុច ក្នុងឆ្នាំ ១៩៨៧ ជាមួយប្រាក់សន្សំមួយចំនួន លោក ទ័រវ៉ាល់ បានទិញកុំព្យូទ័រមួយដែលមានឈ្មោះថា Sinclair QL ដែលជាកុំព្យូទ័រដំបូងបំផុតក្នុងពិភពលោក។ តែទោះយ៉ាងណាក្ដី ក៏លោកមិនពេញចិត្តនឹងកុំព្យូទ័រនេះដែរ។ នៅឆ្នាំ ១៩៨៨ លោកបានឈានជើងចូលទៅរៀននៅក្នុងសកលវិទ្យាល័យ ហេសសិនគី (Helsinki)ដើម្បីសិក្សាយកបរិញ្ញាបត្រផ្នែក វិទ្យាសាស្ត្រកុំព្យូទ័រ។ ក្រោយមកលោកបានទិញកុំព្យូទ័រថ្មីមួយទៀតឈ្មោះ IBM នៅក្នុងឆ្នាំ១៩៩១ ដែលមានភ្ជាប់មកជាមួយប្រព័ន្ធប្រតិបត្តិការ MS Dos តែគាត់នៅតែមិនពេញចិត្តនឹងប្រព័ន្ធនេះទេ។ ក្រោយមកលោកក៏បានសាកប្រើប្រព័ន្ធ MINIX (បង្កើតដោយសាស្ត្រាចារ្យជនជាតិហូឡង់ Andrew Tanenbaum) ដែលជាប្រព័ន្ធពឹងផ្អែកលើ UNIX។ ដោយសារតែ MINIX មិនមានលក្ខណៈជាកូដបើកចំហ ទើបគាត់សាកល្បងបង្កើតប្រព័ន្ធប្រតិបត្តិការមួយដែលធ្វើការពឹង ផ្អែកលើ UNIX។ លោក ទ័រវ៉ាល់ បានផ្អាកការសិក្សាដើម្បិ យកពេកមកបង្កើតប្រព័ន្ធរបស់លោក ដែលមានរយៈពេលយូរ។ នៅថ្ងៃទី ២៥ ខែសីហា ឆ្នាំ១៩៩១ គាត់បានផ្សាយឲ្យក្រុមអ្នកប្រើ MINIX នូវប្រព័ន្ធថ្មីរបស់លោក។ កំណែទី១ត្រូវបានបញ្ចប់ការធ្វើនៅថ្ងៃទី១៧ ខែកញ្ញា ហើយកំណែទី២គឺនៅថ្ងៃទី៥ ខែតុលា។ ហើយប្រព័ន្ធប្រតិបត្តិការរបស់លោកត្រូវបានទទួលជាប្រព័ន្ធផ្លូវការ នៅក្នុងជំនាន់ទី២។ ដោយសារតែមានការពេញនិយមប្រើប្រព័ន្ធមួយនេះ ទើបមិត្តរបស់លោកគឺ Ari Lemmke បានអនុញ្ញាតឲ្យលោក ទ័រវ៉ាល់ ប្រើសេវាកម្ម FTP របស់ Server ftp.funet.fi ដើម្បីចែកឲ្យអ្នកសរសេរកម្មវិធីដទៃទៀតអាចចូលរួមអភិវឌ្ឍ។ លោកបានដាក់ឈ្មោះប្រព័ន្ធប្រតិបត្តិការថ្មីនេះឈ្មោះ LINUX (លីនុច) ដែកកាត់យកពីពាក្យ Linus's MINUX។ តែលោកគិតថាដូចជាអាត្មានិយមពេក លោកក៏ចង់ប្ដូរទៅជា Freax វិញ។ ក៏ប៉ុន្តែដោយសារថតនៅលើ FTP បានដាក់ថា Linux បាត់ទៅហើយ ទើបប្រព័ន្ធមួយនេះមានឈ្មោះ Linux (លីនុច) រហូតមក។ ក្រោយមកទៀតអ្នកសរសេរកម្មវិធីផ្សេងៗក៏បានជួយអភិវឌ្ឍប្រព័ន្ធនេះ រួមគ្នា។ នៅពេលនេះលោក ទ័រវ៉ាល់ ផ្ដោតតែលើ ខឺនែលរបស់លីនុច ប៉ុណ្ណោះដើម្បីឲ្យប្រព័ន្ធដើរបានងាយស្រួល និង កាន់តែប្រសើរ។
ភាពល្បីល្បាញ និង លក្ខណៈពិសេស ដោយសារតែ លីនុច ទទួលបានភាពល្បីល្បាញនៅលើពិភពលោកនោះ គឺនៅពេលពេលបច្ចុប្បន្នមានប្រព័ន្ធប្រតិបត្តិការផ្សេងៗបានយក លីនុច ធ្វើជាប្រព័ន្ធធំក្នុងការបង្កើតប្រព័ន្ធផ្សេងៗទៀតដូចជា៖ Debian, CentOS, RedHat, OpenSUSE, Ubuntu, moonOS ជាដើម ដែលដាក់ឲ្យដំណើរការនៅលើកុំព្យូទ័រទូទៅ។ លើសពីនេះ លីនុច ត្រូវបានគេយកទៅបង្កើតសម្រាប់ប្រព័ន្ធទូរស័ព្ទ ដែលមានដូចជាប្រព័ន្ធ៖ Android, Maemo និងផ្សេងៗទៀត។ ដោយសារតែប្រព័ន្ធ លីនុច ពុំសូវមានការរចនារូបរាងអេក្រង់ខាងមុខបានស្អាតល្អ(ដូចជាពេល ខ្លះប្រើតែពាក្យបញ្ជាសុទ្ធ ពុំមានរូបបង្ហាញទេ) ទើបអ្នកអភិវឌ្ឍផ្សេងៗបានបង្កើតរូបរាងអេក្រង់ខាងមុខ ដូចជា៖
អ្វីទៅជាកម្មវិធី កូដបើកចំហ(Open Source) និង កូដបិទជិត (Close Source)?
មនុស្សក៏មានបែងចែកខ្ពស់ទាប ធំតូចដែរ ដូច្នេះកម្មវិធីកុំព្យូទ័រ និង កម្មវិធីវិបដែលយើងកំពុងប្រើរាល់ថ្ងៃនេះ ក៏មានការបែងចែកដែរ មានដូចជា កម្មវិធីកូដបើកចំហ និង កម្មវិធីកូដបិទជិត។ តើកម្មវិធីទាំងពីរប្រភេទនេះវាខុសគ្នាត្រង់ណា? កម្មវិធីកូដបើកចំហ មិនមានន័យថាជាកម្មវិធីឥតគិតថ្លៃទេ យើងអាចបង្កើតអាជ្ញាប័ណ្ណខ្លួនឯង ឬយកអាជ្ញាប័ណ្ណណាមួយមានស្រាប់ដែលយើងចង់អោយអ្នកប្រើប្រាស់គោរព តាមលក្ខខ័ណ្ឌរបស់យើង។ ដូចនេះយើងអាចសរសេរកម្មវិធី កូដបើកចំហ ហើយលក់វាដោយមានអាជ្ញាប័ណ្ណដូច Windows ក៏បានដែរ តែស្ថិតក្នុងគោលការណ៍ កម្មវិធីកូដបើកចំហ អ្នកទិញត្រូវមានសិទ្ធអាចមើលឃើញកូដរបស់កម្មវិធីយើងបាន។ ជាមួយការអាចមើលឃើញកូដនេះ អាស្រ័យទៅតាមអាជ្ញាប័ណ្ណដែលយើងកំណត់ អ្នកទិញអាច៖ មិនមានសិទ្ធិធ្វើការកែប្រែកូដ មិនមានសិទ្ធិចែកចាយ មិនមានសិទ្ធិកែប្រែកូដ មានសិទ្ធិចែកចាយ មានសិទ្ធិកែសម្រាប់ប្រើតែផ្ទាល់ខ្លួន និងមិនអាចចែកចាយ មានសិទ្ធិកែសម្រាប់ប្រើផ្ទាល់ខ្លួននិងចែកចាយ តែត្រូវយោងទៅម្ចាស់កូដដើម មានសិទ្ធិកែសម្រាប់ប្រើទូទៅ ដោយអាចដាក់ជារបស់កម្មសិទ្ធិផ្ទាល់របស់ខ្លួន ។ល។ នៅពេលបច្ចុប្បន្ននេះប្រភេទកម្មវិធីទាំងនេះ ក៏មានប្រជាប្រិយភាពគួរសមដែរ នៅក្នុងពិភពកម្មវិធីកុំព្យូទ័រនៅលើពិភពលោក។ ចំណែកឯកម្មវិធី កូដបិទជិត គឺជាកម្មវិធីដែលមានអាជ្ញាប័ណ្ណត្រឹមត្រូវដូច កម្មវិធីកូដបើកចំហ ដែរ គ្រាន់តែប្រភេទកម្មវិធីទាំងនេះគឺគេមិនអនុញ្ញាតឲ្យយើងមើលកូដ ឬ កែកូដនោះទេ។ កម្មវិធីនេះចែកចេញជាពីរផ្នែកទៀតគឺ៖ Freeware Shareware Adware Trial Version [កែប្រែ] Freeware ជាប្រភេទកម្មវិធីអាចប្រើបានដោយឥតគិតថ្លៃ តែមិនអាចចែកចាយបានដោយសេរីនោះទេ ព្រោះប្រភេទកម្មវិធីទាំងនេះ គឺមានអាជ្ញាប័ណ្ណចំពោះអ្នកផលិតផ្ទាល់ ហើយក៏មិនមែនជាកម្មសិទ្ធិរបស់អ្នកប្រើដែរ។ [កែប្រែ] Shareware ជាប្រភេទកម្មវិធីមិនមែនប្រើបានដោយឥតគិតថ្លៃនោះទេ តែអាចចែកចាយបាន។ កម្មវិធីទាំងនេះគេបានដាក់ឲ្យយើងប្រើបានពេញលេញ តែនឹងត្រូវបិទលែងឲ្យដំណើរការនៅខណៈពេលណាមួយ ដែលគេបានកំណត់។ ដូចជា Kaspersky ជាដើម គេដាក់ឲ្យយើងប្រើបានចំនួន ៣០ថ្ងៃដែលអាចប្រើបានពេញលេញ តែពេលដែលគ្រប់៣០ថ្ងៃហើយ គឺវាបិទលែងឲ្យបើកប្រើដំណើរការតែម្ដង។ [កែប្រែ] Adware ជាប្រភេទកម្មវិធីអាចប្រើបានដោយឥតគិតថ្លៃ តែមិនអាចចែកចាយបានទេ តែកម្មវិធីប្រភេទនេះ ពេលដំឡើងមកមានភ្ជាប់មកជាមួយការផ្សាយពាណិជ្ជកម្មមួយចំនួន ដែលធ្វើឲ្យសភាពកម្មវិធីមិនទូលាយ និងមិនល្អ។ ហើយកម្មវិធីប្រភេទនេះខ្លះទៀត ប្រសិនបើចង់ដកការផ្សាយពាណិជ្ជកម្មផ្សេងៗចេញ យើងត្រូវតែទិញកម្មវិធីនេះក្នុងកំណែផ្សេងមួយទៀត ទើបមិនមានការផ្សាយពាណិជ្ជកម្មទៀត។ ដូចជា៖ Download Accelerator Plus កម្មវិធីនេះជាកម្មវិធីប្រភេទ Adware។ [កែប្រែ] Trial Version ជាប្រភេទកម្មវិធីដែលដាក់ឲ្យទាញយកទៅប្រើបានដោយឥតគិតថ្លៃ តែលក្ខណៈពិសេសមួយចំនួនរបស់កម្មវិធីទាំងនេះ ត្រូវបានបិទ និយាយរួមគឺគេមិនអនុញ្ញាតឲ្យយើងប្រើបានពេញលេញដូច Shareware អីនោះទេ។ ដូច្នេះប្រសិនបើយើងចង់ប្រើបានពេញលេញ លុះត្រាតែយើងត្រូវតែទិញកម្មវិធីសិន ទើបលក្ខណៈពិសេសដែលបានបិទនោះ បើកឡើងវិញ ហើយយើងអាចប្រើវាបាន។ ប្រសិនបើលោកអ្នកមានមតិយោបល់បន្ថែម នៅលើអត្ថបទមួយនេះ សូមមេត្តាដាក់មតិមួយនៅពីក្នុងទំព័រពិភាក្សា ដើម្បីចូលរួមស្ថាបនាអត្ថបទនេះជាមួយគ្នា ទុកជាធនធានមេរៀនដល់អ្នកដទៃទៀត។
កុំព្យូទ័រ

ប្រភេទកុំព្យូទ័រ
ចំពោះកុំព្យូទ័រមានការរីកចំរើនណាស់បច្ចុប្បន្ន ក្រៅពីរកុំព្យូទ័រ(Desktop) មានកុំព្យូទ័រជាច្រើនផ្សេងទៀត ហើយពួកវាមានខ្នាត និង សមត្ថភាពធ្វើការផ្សេងៗពីរគ្នា ។ ខាងក្រោមនេះជាប្រភេទកុំព្យូទ័រដែលមានតាមជំនាន់ដូចតទៅនេះ៖


មីនីកុំព្យូទ័រ កុំព្យូទ័រប្រភេទមីនីគេច្រើនប្រើក្នងអង្គភាពខ្នាតតូចល្មម ហើយត្រូវបានគេប្រើប្រាស់ច្រើនជាងប្រភេទម៉េនហ្វ្រេម ហើយវាមានម៉ាស៊ីនដែលអាចស្វែងយល់ពីការងារបានច្រើននិងគ្រប់គ្រាន និងបម្រើការចាត់ចែងទិន្នន័យរបស់វាបានល្អជាង ហើយវាអាចរក្សាទុកនូវទិន្នន័យរបស់ទំព័របណ្ដាញ ក្នុងការផ្សព្វផ្សាយតាមរយៈអ៊ិនធើណិតបានទៀតផង។
ភីស៊ីកុំព្យូទ័រ ភីស៊ីកុំព្យូទ័រ ឬត្រូវបានគេហៅម៉្យាងទៀតថា មីក្រូកុំព្យូទ័រជាប្រភេទកុំព្យូទ័រ ដែលមានការពេញនិយមប្រើទូទៅសំរាប់អ្នកប្រើប្រាស់ធម្មតា។ វាមានទំហំតូច និងតំលៃថោកហើយធ្វើការបានធំទូលាយ ក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ន។ ហើយត្រូវបានគេបែងចែកជាប្រភេទនឹងឈ្មោះផ្សេងៗគ្នាជាច្រើនដូចជា៖

ឌែសថបកុំព្យូទ័រ ជាកុំព្យូទ័រដែលមានចំនួនច្រើនជាងគេក្នងពេលបច្ចប្បន្ននេះ ហើយវាមានសមត្ថភាពខ្ពស់និងតំលៃសមរម្យ បើប្រៀបធៀបជាមួយនឹងកុំព្យូទ័រផ្សេងទៀត។

ណូតប៊ូកកុំព្យូទ័រ ជាកុំព្យូទ័រទំហំតូច អាចយកទៅកាន់ទីកន្លែងដទៃបានយ៉ាងងាយស្រួល បច្ចុប្បន្នវាត្រូវបាន គេចាប់ផ្ដើមនិយមប្រើកាន់តែច្រើនឡើង។

ថែប្លែតភីស៊ី ជាកុំព្យូទ័រចេញក្រោយគេបំផុត និងមានបន្ថែមនូវសមត្ថភាពក្នុងការបង្ហាញ ទិន្នន័យនិងការប្រើសំលេងបញ្ជាការងារ ហើយជាពិសេសទៅទៀតវាក៏អាចធ្វើការងារ ឆ្លាស់គ្នាជាមួយណូតប៊ូកភីស៊ីបានយ៉ាងងាយទៀតផង។
ផកឃីតភីស៊ី ជាប្រភេទកុំព្យូទ័រមានទំហំប៉ុនបាទដៃ របស់យើងហើយកំពុងទទួលការពេញនិយម យ៉ាងខ្លាំង ក្នុងសម័យនេះ ព្រោះគេអាចយកវាទៅណាមកណាតាមខ្លួនបានយ៉ាងងាយស្រួល ព្រមទាំងអាចបង្ហាញទិន្នន័យ តាមរយះដងប៉ាងកា (Touch Pen)ទៀតផង។ កុំព្យទ័រប្រភេទនេះសមស្របសំរាប់អ្នកប្រកបរបររកស៊ីឬជំនួយ ដាក់តាមខ្លួន ព្រោះវាមានផលប្រយោជន៏ជាច្រើនដូចជា សំរាប់អោយយើងកត់ត្រានូវការណាត់ជួប សសេរឈ្មោះដែលត្រូវធ្វើការទំនាក់ទំនង ឬអាចទទួលនិងបញ្ជូនអ៊ីម៉ែល និងដាក់ផែនការផ្សេងៗ ព្រមទាំងអាចលេងហ្គេម និងមើលវីឌីអូរទៀតផង។


ហាតវែ(Hardware) ពាក្យថា Hardware របស់កុំព្យូទ័រមានន័យថា គេនិយាយអំពីផ្នែកដែលរឹងរបស់កុំព្យូទ័រ ដែលជាផ្នែកមួយដែលយើងអាចមើលឃើញ និងប៉ះបាន ហើយត្រូវបានគេចែកជាបីផ្នែកសំខាន់ទៀតរួមមាន៖ Output Device, Input Device និង System Unit។ Output Device ជាបំណែកដែលបង្ហាញនិងបញ្ចូនទិន្នន័យដែលបានរៀបចំដំណើរការពីCPU អោយទៅកាន់អ្នកប្រើប្រាស់បានដឹង មិនថាតែការមើលឃើញ និងបន្លឺសំលេងចេញមកនោះទេ។ ហើយOutput Device មានដូចជា៖ Printer: ជាឧបករណ៍សំរាប់បោះពុម្ភ ទិន្នន័យចេញពីកុំព្យូទ័រ ដែលចេញជាឯកសារហើយវាត្រូវបានចែកចេញជាបីប្រភេទទៀតរួមមាន Det Matrix printer , Laser Printer , Inkjet Printer។Speaker ជាឧបករណ៍សម្រាប់បន្លឺសំលេង ដែលវាធ្វើការជាមួយកាតសំលេង(Sound Card) ។ Monitor ជាឧបករណ៍បង្ហាញលទ្ធផល ដែលបានមកពីProcess របស់ម៉ាស៊ីនអោយអ្នកប្រើបានឃើញ។Input Device មានតួនាទីបញ្ចូលទិន្នន័យ ឬទទួលការបញ្ជាពីអ្នកប្រើប្រាស់ ដោយឧបករណ៍ដែលយើងបានដឹងច្បាស់រូចហើយនោះគឺមានដូចជា៖ Video Camera មានតួនាទីប្រហាក់ប្រហែលនឹងម៉ាស៊ីនថតវីឌីអូឌីជីថល ដែលវាភ្ជាប់ទៅនឹងម៉ាស៊ីនកុំព្យូទ័រ ហើយធ្វើការជាមួយនឹងកម្មវិធីផ្សេងៗទៀត។ Scanner ជាឧបករណ៍ប្រើសំរាប់ផ្ដិតរូបភាព និងឯកសារដើម្បីបញ្ចូលទៅកាន់ម៉ាស៊ីនកុំព្យូទ័រ ដែលឯកសារមានដូចជា រូបថត និង អត្ថបទ។ Keybord ប្រើសំរាប់វាយឯកសារចូលក្នុងកុំព្យូទ័រ។ Microphone មានតួនាទីបញ្ជូនសំលេង និងទិន្នន័យទៅកាន់កុំព្យូទ័រ ហើយធ្វើការជាមួយកាតសំលេង ។ Mouse ប្រើសំរាប់បញ្ជាឲ្យធ្វើការចង្អុលបង្ហាញ និងជ្រើសរើសItem នៅលើអេក្រង់គេបានបែងចែកជាបីកន្លែងសម្រាប់ចុច ដែលមានការកែប្រែ Mouse ឲ្យមានជើងនៅចំកណ្ដាលដើម្បីរំកិលMouse ឲ្យបានលឿន។


CPU
អង្គគណនី Central Processing Unit ជាកន្លែងទទួលទិន្នន័យមានតួនាទីចម្បងក្នុងការដំណើរការទិន្នន័យ និងត្រួតពិនិត្យគ្រប់គ្រងកិច្ចការទាំងអស់។ការបង្កើត គ្មាននរណាម្នាក់ដឹងថាតើនរណាជាអ្នកបង្កើតកុំព្យូទ័រជាលើកដំបូងទេ ។ នេះដោយសារតែពាក្យ "កុំព្យូទ័រ" ធ្លាប់តែមានន័យថាមនុស្សម្នាក់ដែលបានធ្វើ ចំណោទ ដូចជាការងាររបស់គេ (កុំព្យូទ័រមនុស្សមានន័យថាមនុស្សចូលចិត្ដគិតឬគិតច្រើន) ,ពីព្រោះទាំងនេះ,មនុស្សមួយចំនួននិយាយ ថាមនុស្សជាច្រើនផលិតកុំព្យូទ័រជាលើកដំបូង។ មនុស្សកុំព្យូទ័រទទួលការធុញទ្រាន់និងការធ្វើដដែលៗក្នុងការដោះស្រាយចំណោទច្រំដែល ហើយក៏បានបង្កើតវិធី (គ្រឿងយន្ដប្រើក្នុងការគិតដូចជាក្បាច់នព្វន្ត) ដើម្បីជួយពួកគេទទួលបានចម្លើយពីបញ្ហារបស់ពួកគេ។ ដោយការវិវត្ដនៃ ម៉ាស៊ីននេះ ក៏បានក្លាយទៅជាកុំព្យូទ័រ។
ស្វ័យប្រវត្ដិកម្ម មនុស្សមានបញ្ហាច្រើនជាមួយការដោះស្រាយលេខឬការគិតលេខ។ ដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហានេះ គឺបានព្យាយាមធ្វើចំនួន ៥៨៤ដង ៣២២០ក្នុងក្បាល របស់អ្នក។ វាមានការលំបាកក្នុងការចងចាំអោយបានគ្រប់ជំហាន។ មនុស្សបានបង្កើតវិធីដើម្បីជួយពួកគេក្នុងការចងចាំ ដែលពួកគេមានបញ្ហានៅក្នុង បញ្ហា គណិតវិទ្យា ។ បញ្ហាផ្សេងទៀតរបស់មនុស្ស មានគឺថាពួកគេត្រូវតែធ្វើបញ្ហាអោយបានដូចគ្នាម្ដងហើយម្ដងទៀតៗ។ អ្នកគិតលុយធ្លាប់ធ្វើការ ប្ដូរជារៀងរាល់ថ្ងៃក្នុងខួរក្បាលរបស់គាត់ រឺជាមួយនិងក្រដាស ដែលវិធីនេះត្រូវចំណាយពេលច្រើន និងមានកំហុសក៏ច្រើនដែរ។ ដើម្បីដោះស្រាយ មនុស្សបានបង្កើតម៉ាស៊ីនដែលធ្វើអោយវត្ថុទាំងឡាយមានភាពដដែលៗ ។ ប្រវត្ដិកុំព្យូទ័រផ្នែកនេះ ត្រូវបានគេហៅថា "ប្រវត្ដិការគិតដែលមាន លក្ខណៈស្វ័យប្រវត្ដិ" ដែលជាប្រយោគនៃគំនិតរវើរវាយ សំរាប់" ប្រវត្ដិនៃម៉ាស៊ីនដែលបង្កើតវាងាយស្រួលសម្រាប់មនុស្សដោះស្រាយបញ្ហាក្នុងការ គិតដែលមានលក្ខណៈដដែលៗ និងការពារការមានកំហុសក្នុងពេលគិតជាដើម"។ ក្បាច់នព្វន្ត, រូបមន្ដ, តារាមាត្រ និងគ្រឿងយន្ដអាទីគីថេរា(ដែល ការកំណត់មកពីប្រហែល១៥០-១០០BC) ជាឧទាហរណ៍នៃម៉ាស៊ីគិតលេខដោយស្វ័យប្រវត្ដិ។
ការរៀបចំកម្មវិធី មនុស្សមិនត្រូវការម៉ាស៊ីនដែលធ្វើការដូចគ្នា និងដដែលៗទេ។ មនុស្សភាគច្រើនចង់ប្រាប់ទៅម៉ាស៊ីនរបស់ពួកគេអោយធ្វើនូវអ្វីបានច្រើន និងឆាប់ រហ័ស។ ឧទាហណ៍ថា ពួកគេចង់ប្រាប់ទៅកម្មវិធីចាក់តន្រ្ដីដើម្បីអោយវាលេង បទផ្សេងៗគ្នា ហើយបានជារៀងរហូត។ ពួកគេចង់អោយកម្មវិធីអាច ចាក់បទចំរៀងតាមលំដាប់និង លេងគ្រប់ពេលវេលា។ នេះគឺជាផ្នែកមួយនៃប្រវត្ថិកុំព្យូទ័រត្រូវបានគេហៅថា ប្រវត្ថិនៃភាពដែលម៉ាស៊ីនអាចរៀបចំ កម្មវិធីបាន ដែលជាប្រយោគគំនិតរវើរវាយ សំរាប់ ប្រវត្ថិនៃម៉ាស៊ីនដែលយើងអាចរៀបតាមលំដាប់នូវភាសារបស់ពួកគេ ប្រសិនបើយើងស្គាល់ពី របៀបនិយាយរបស់ពួកវា។ ឧទាហណ៍ដំបូងដែលត្រូវបានបង្កើតឡើងដោយ វិរជនអាលិចសានដ្រា(c.10-70 AD) ។ គាត់បានបង្កើតម៉ាស៊ីនល្ខោន ដែលបានរៀបចំក្នុងការលេងចំនួន១០នាទី ហើយបានធ្វើការងារដោយប្រព័ន្ធសាំញ៉ាំដោយខ្សែ និងស្គរ។ ខ្សែនិងស្គរទាំងអស់នេះត្រូវបានក្លាយ ជាភាសារបស់ម៉ាស៊ីន ពួកគេបានប្រាប់នូវអ្វីដែលម៉ាស៊ីនបានធ្វើ និងនៅពេលណា។ មនុស្សខ្លះប្រកែកគ្នាថា នេះជាកម្មវិធីដំបូងរបស់ម៉ាស៊ីន។ អ្នកវិទ្យាសាស្រ្ដភាគច្រើនបានព្រមព្រៀងថា ជាពេលការដាក់ក្នុងប្រាសាទ ជាពេលនៃតារាសាស្រ្ដដែលបានបង្កើតដោយ អាល់ចាសារី នៅក្នុង ឆ្នាំ1206 គឺជាលើកដំបូងដែលបានស្គាល់ពីភាសារបស់កុំព្យូទ័រ។ វាបានបង្ហាញពីចក្ររាសី នៃដួងព្រះអាទិត្យ និងផ្លូវគោចរនៃព្រះចន្ទ ។ រូបរាង មួយចំហៀងនៃព្រះចន្ទ ដែលអ្នកចង្អុលបង្ហាញបានធ្វើដំណើរឆ្លង់កាត់ផ្លូវចូលដែលបានបង្កើត ឡើងនូវទ្វារខ្លះដើម្បីបើកជារៀងរាល់ម៉ោង ។ អ្នកលេង ភ្លេងចំនួនប្រាំនាក់ដែលបានលេងតន្រ្ដីនៅពេលមានគំនាបចំពោះពួកគេ។ រយៈពេលចេះតែផ្លាស់ប្ដូរពីថ្ងៃទៅយប់និងពីរយប់ទៅថ្ងៃ បានធ្វើអោយ មានការផ្លាស់ប្ដូរកម្មវិធីជារៀងរាល់ថ្ងៃ នៅក្នុងលំដាប់របស់ពេលវេលារហូតដល់ឆ្នាំ។
កុំព្យូទ័រអាណាឡក និង ឌីជីថល នៅដើមពាក់កណ្ដាលសតវត្សទី២០ អ្នកវិទ្យាសាស្រ្ដភាគច្រើនចាប់ផ្ដើមធ្វើការជាមួយកុំព្យូទ័រ ពីរព្រោះអ្នកវិទ្យាសាស្រ្ដមានតួលេខជាច្រើន ហើយ ចង់ចំណាយពេលជាច្រើនរបស់ពួកគេក្នុងការគិតអំពីអាថ៍កំបាំងរបស់ពិភពលោកជំ នួយការចំណាយពេលជាច្រើនម៉ោងដើម្បីគិតទិន្នន័យបញ្ចូល នោះទេ។ដូច្នេះពួកគេបានប្រើកុំព្យូទ័ររួមគ្នាជាច្រើន។កុំព្យូទ័រទាំងនោះបានប្រើជាអាណាឡកវង់ជុំវិញ ដែលធ្វើអោយកម្មវិធីមានការលំបាកហើយពិបាកក្នុងការប្រើ។ បន្ទាប់មកនៅក្នុងអំឡុងឆ្នាំ១៩៣០ , ពួកគេបានបង្កើតឌីជីថលកុំព្យូទ័រ ដែលកុំព្យូរទាំងអស់មានកម្មវិធីច្រើនទំនើប និងងាយស្រួលប្រើជាងមុន។
0 comments:
Post a Comment